Vines

Drie jaar geleden zat ik in het leukste voetbal team ooit. Ik denk dat ik daar vriendinnen voor het leven heb ontmoet. Ik zal nooit meer in zo'n leuk team zitten, we waren niet zo goed, maar doordat we het zo goed met elkaar konden vinden speelden we altijd veel hoger dan ons kunnen. In zo'n voetbal team zitten altijd typetjes. Het meisje dat een jongen wil zijn. Het meisje dat altijd wordt aangesproken als jongen maar het niet wil zijn, Het kleine Turkse meisje dat om een of andere rede altijd ruzie zoekt met de tegenstander, Het meisje dat altijd stil is tenzij ze alcohol op heeft, de aanvoerder van het team, de sociale leider in het team, het nieuwe meisje, het meisje dat niet kan voetballen maar alsnog haar best doet en een aansteller.

Op dat vage feest dus kwam ik met Nene en het meisje dat geen interesse in voetbal heeft maar sfeer en alcohol brengt. Daar kwamen we het meisje dat een meisje is maar altijd wordt aangesproken als jongen tegen. Het sfeer-meisje en het hispter-meisje hadden elkaar lang niet gezien, helemaal knuffelen en bij praten. Ik vond dat zo bijzonder op een of andere manier dat dit als een soort langdurige vine in me hoofd is opgeslagen.

Deze vine is opgeslagen samen met de andere vines: de rij van feilicitanten op de bruiloft van mijn oom en tante, waar ik als bruidsmeisje was en de blue mountains in Australië.

loek